Тарас Бульба соққыдан оянып, Днестрге қараса, казактар әлдеқашан каноэларына мініп, ескекпен есіп жатқан; жоғарыдан жауған оқтар оларға жеткен жоқ. Ал қарт көсемнің қуанышты көздері жарқ етті. – Қош болыңыздар, жолдастар! – деп жоғарыдан оларға айқайлады.