Раскольников кісі өлтіргеніне өкінбейді және өзін Сонядан және басқа тұтқындардан эмоционалды түрде оқшаулауды жалғастырады. Алайда, аурудан кейін ол бақытқа өмір сүрудің ұтымды жоспарымен қол жеткізуге болмайтынын, бірақ азап арқылы жету керек екенін түсінеді.