Раскольников өзінің «тәуелсіз тілегін» толық көрсетуге батылы жетпеді. Одан әрі барып, өз қылмысын ашады, ол Заметов пен Порфириді балаша мазақ етіп, үстінен торды лақтырып, оған үмітсіз ілінеді. Менсінбеушілікпен және өзін-өзі жек көріп, ол мойындап, тапсырады және колонияға жіберіледі.