Екатерина II-нің ішкі саясатын сипаттағанда тарихшылар «ағартушылық абсолютизм» терминін қолданады. Сол кездегі атақты философтардың еңбектеріне тәнті болған ол ағартушылықтың кейбір идеяларын жүзеге асыруға тырысты. Осылайша императрица самодержавиені нығайтып, бюрократиялық аппаратты нығайтты.