17 ғасырда жер мемлекет пен помещиктердің меншігінде болды. Натуралды шаруашылық басым болды. Бұл жерлерге шаруалар бекітілді, олар помещиктердің егінін өз құралдарымен өсіруге мәжбүр болды. Жер иелері егінді барынша көп сатуға ұмтылды, сондықтан олар жер жырту көлемін үнемі ұлғайтып отырды.