Карбол қышқылын алғаш рет 1860 жылдары Жюль Лемер жергілікті тері инфекцияларын емдеу үшін, кейінірек Джозеф Листер қосынды сынықтардағы іріңнің алдын алу үшін қолданған. Пастердің ауадағы бактерияларды ашуына сүйене отырып, Листер микробтар ашық жараларға еніп, жергілікті іріңді бөліністерді тудырады деген теория жасады.