Адамдар үшін бірдеңе жасағысы келген Данко «қолымен кеудесін жыртып», жалындаған жүрегін жұлып алып, басынан жоғары көтерді. Бүкіл орман үнсіз қалды, адамдарға деген зор сүйіспеншіліктің осы алауымен жарықтандырылды және қараңғылық оның жарығынан шашырап, орманның тереңінде дірілдеп, батпақтың шіріген аузына түсті.