Алдыңғы сонеттің жалғасы ретінде 145-сонет махаббатқа болмашы үндеу. Ханшайым ақынды аямайды, бұрынғы сонеттерінен айырмашылығы. Бұрын оның ақынға айтқан жалғыз сөзі «жек көремін» болса, оның «оның кесірінен тозғанын» көрген бойда өшпенділігі мейірімге айналады.