Шопенгауэр өзінің концепциясының бастапқы бастамасы ретінде басы, мақсаты және соңы жоқ қалау, тынымсыз қалау ретінде түсінілетін иррационалдық ерікті қабылдайды. Дүниенің негізі мен мәні бола отырып, Дүниелік Ерік бір, өзімен бірдей, өзгермейтін, еркін, уақыт пен кеңістіктен тыс, себептілік заңдарына бағынбайды.